“Rrëfimi” është libri i ri i shkrimtarit Leonard Veizi që ka dalë së fundmi në qarkullim. Në këtë libër, shkrimtari Leonard Veizi paraqitet në një shkallë më të lartë të rrëfimit duke depërtuar shumë thellë në psikologjinë dhe patologjinë e personazheve të tij, pavarësisht “ndikimeve” të rrymave të ndryshme psikologjike. Veizi qëndron origjinal në trajtimin e ngjarjes dhe botës së personazheve. Karakteret e tij janë të gdhendura me kujdes, çka i jep veprës një frymëmarrje të madhe dhe e bën ngjarjen të perceptueshme dhe të lexueshme. Ky libër nuk është ndonjë zbulim i ri, për autorin, pasi Veizi gjithmonë ka qenë një eksplotaror i botës së brendshme. Por ky raport në këtë libër qëndron në shkallë shumë të lartë. Çdo lexues pas leximit të kësaj vepre është i lirë të bëjë krahasimin duke nisur së pari nga vetvetja.
Pas tri vëllimeve me tregime, një me novela, dhe një romani, prozatori Veizi i paraqet lexuesit me një tjetër sfidë. Ky roman vjen si rrjedhojë logjike në krijimtarinë e këtij autori, i cili edhe në botimet e mëparshme është shquar për ambicien dhe origjinalitetin e tij. Prozatori Leonard Veizi, po e kristalizon gjithnjë e më mirë profilin e tij letrar, i vetorientuar dhe përkushtuar ndaj botës psikike të njeriut, luftës brenda vetes. “Rrëfimi” është një shtjellim ku ndërthuret pasioni dhe mendimi, kontradiktat dhe tjetërsimi. Është një rrëfim ku herë fiton mendja e herë fiton shpirti. Nëpërmjet një analize të hollë, pa marrë aspak ngjyresa moralizuese, Veizi analizon tronditjet e mëdha që i ndodhin sot njeriut shqiptar. “Rrëfimi” është një rrëfim ku takohen e shkuara dhe e ardhmja, realiteti dhe përjetësia. Autori, duke njohur tipa dhe karaktere njerëzore të ndryshme e të larmishme nga jeta, nëpërmjet hulumtimeve dhe psikanalizave të botës dhe luftës së njeriut me veten brenda qenies, ka krijuar realitetin artistik të një lufte të tensionuar psikologjike në vetëdijen e personazheve komplekse, i cili është më i përsosur se ai i jetës, ku ndeshet e mira me të keqen, e bukura me të shëmtuarën, e moralshmja me të pamoralshmen, në situata dramatike, lirike dhe tragjike. Ngjarja nuk ka një gjeografi të caktuar dhe kjo i jep veprës një dimension më të gjerë. Ngjarja ndodh brenda një kohe të shkurtër dhe ka pak personazhe, çka e bën atë të jetë sa intensive, aq edhe harmonike. Kjo luftë zhvillohet në rrafshin e tensioneve psikike të larta, nëpërmjet rrëfimit të tij psikoanalitik dhe monologut të vetë personazhit. Gjithçka krijohet me imagjinatë, e cila është e zhvilluar, e larmishme dhe herë-herë e magjishme dhe e jashtëzakonshme. Autori i romanit vërteton edhe një herë se është një ndër shkrimtarët më seriozë që lëvron prozën e sotme shqipe. Ai shfaqet me një stil më të konsoliduar, çka e bën veprën më të arrirë nga pikëpamja artistike. “Rrëfimi” është një botim i shtëpisë “Bota shqiptare”. Ky roman dallohet për një këndvështrim origjinal, çka i jep të drejtën që në të ardhmen të quhet një vepër e debatueshme. Leonard Veizi u lind më 29 gusht 1968, në Tiranë. Ka punuar si gazetar në mediat e shkruara dhe elektronike që nga viti 1991. Ky është botimi i tij i pestë, i cili vjen pas botimeve:
1- “Grahma e shpirtit të mjegullt” 1997 (novela)
2- “Ngrehina e përhumbjes”, 1998 (tregime)
3- “Treni i fundit i metrosë”, 2005 (tregime)
4- “I dënuar me vdekje”, 2006 (tregime)
5- “Surpriza e natës së fundit”, 2008 (roman)
Nga : Gazeta Metropol
Pas tri vëllimeve me tregime, një me novela, dhe një romani, prozatori Veizi i paraqet lexuesit me një tjetër sfidë. Ky roman vjen si rrjedhojë logjike në krijimtarinë e këtij autori, i cili edhe në botimet e mëparshme është shquar për ambicien dhe origjinalitetin e tij. Prozatori Leonard Veizi, po e kristalizon gjithnjë e më mirë profilin e tij letrar, i vetorientuar dhe përkushtuar ndaj botës psikike të njeriut, luftës brenda vetes. “Rrëfimi” është një shtjellim ku ndërthuret pasioni dhe mendimi, kontradiktat dhe tjetërsimi. Është një rrëfim ku herë fiton mendja e herë fiton shpirti. Nëpërmjet një analize të hollë, pa marrë aspak ngjyresa moralizuese, Veizi analizon tronditjet e mëdha që i ndodhin sot njeriut shqiptar. “Rrëfimi” është një rrëfim ku takohen e shkuara dhe e ardhmja, realiteti dhe përjetësia. Autori, duke njohur tipa dhe karaktere njerëzore të ndryshme e të larmishme nga jeta, nëpërmjet hulumtimeve dhe psikanalizave të botës dhe luftës së njeriut me veten brenda qenies, ka krijuar realitetin artistik të një lufte të tensionuar psikologjike në vetëdijen e personazheve komplekse, i cili është më i përsosur se ai i jetës, ku ndeshet e mira me të keqen, e bukura me të shëmtuarën, e moralshmja me të pamoralshmen, në situata dramatike, lirike dhe tragjike. Ngjarja nuk ka një gjeografi të caktuar dhe kjo i jep veprës një dimension më të gjerë. Ngjarja ndodh brenda një kohe të shkurtër dhe ka pak personazhe, çka e bën atë të jetë sa intensive, aq edhe harmonike. Kjo luftë zhvillohet në rrafshin e tensioneve psikike të larta, nëpërmjet rrëfimit të tij psikoanalitik dhe monologut të vetë personazhit. Gjithçka krijohet me imagjinatë, e cila është e zhvilluar, e larmishme dhe herë-herë e magjishme dhe e jashtëzakonshme. Autori i romanit vërteton edhe një herë se është një ndër shkrimtarët më seriozë që lëvron prozën e sotme shqipe. Ai shfaqet me një stil më të konsoliduar, çka e bën veprën më të arrirë nga pikëpamja artistike. “Rrëfimi” është një botim i shtëpisë “Bota shqiptare”. Ky roman dallohet për një këndvështrim origjinal, çka i jep të drejtën që në të ardhmen të quhet një vepër e debatueshme. Leonard Veizi u lind më 29 gusht 1968, në Tiranë. Ka punuar si gazetar në mediat e shkruara dhe elektronike që nga viti 1991. Ky është botimi i tij i pestë, i cili vjen pas botimeve:
1- “Grahma e shpirtit të mjegullt” 1997 (novela)
2- “Ngrehina e përhumbjes”, 1998 (tregime)
3- “Treni i fundit i metrosë”, 2005 (tregime)
4- “I dënuar me vdekje”, 2006 (tregime)
5- “Surpriza e natës së fundit”, 2008 (roman)
Nga : Gazeta Metropol
