Në një të shkuar të largët në Mars vërshonin lumenjtë. Këtë e ka dëshmuar përbërja e disa shkëmbinjve, por kurrë më parë nuk është gjetur një shkëmb i ngrënë nga uji, forma e të cilit lejon që të llogaritet edhe shpejtësia me të cilën uji vërshonte i bollshëm dhe konstant.
Ky është treguesi i parë i një mjedisi potencialisht në gjendje për të mirëpritur forma jete. “Nga përmasat e shtratit të lumit mund të dalim në përfundimin se, uji ecte me një shpejtësi më pak se një metër në sekondë dhe thellësia e tij ishte e krahasueshme me largësinë mes ijeve dhe kyçit të këmbës’, ka thënë një nga përgjegjësit shkencorë të misionit, William Dietrich i Universitetit të Kalifornisë në Berkeley. ‘Është shkruar shumë mbi lumenjtë e Marsit, duke hedhur shumë hipoteza mbi prurjet e tyre, por kjo – zbulon Dietrich – është hera e parë që vëzhgojmë drejtpërdrejt shtratin e një rrjedhe uji në Mars’’.
Ky është treguesi i parë i një mjedisi potencialisht në gjendje për të mirëpritur forma jete. “Nga përmasat e shtratit të lumit mund të dalim në përfundimin se, uji ecte me një shpejtësi më pak se një metër në sekondë dhe thellësia e tij ishte e krahasueshme me largësinë mes ijeve dhe kyçit të këmbës’, ka thënë një nga përgjegjësit shkencorë të misionit, William Dietrich i Universitetit të Kalifornisë në Berkeley. ‘Është shkruar shumë mbi lumenjtë e Marsit, duke hedhur shumë hipoteza mbi prurjet e tyre, por kjo – zbulon Dietrich – është hera e parë që vëzhgojmë drejtpërdrejt shtratin e një rrjedhe uji në Mars’’.
