Në atë çast ndjeu një plogështi të jashtëzakonshme. Ajo ia përshkoi tërë trupin. Dhe çdo gjë iu duk e çuditshme, madje edhe vetvetja.
Kurrë s'e kishte lënë fuqia, si kësaj here. Një lodhje e madhe e kishte kapluar, duke filluar prej qepallave deri te gishtat dorës, që i dridheshin.
Desh të çohej për të ikur prej këtij vendi, por mendimi se, kur të çohej, do të dukej qesharak, e ndali.
E edhe trari mbi derë rrënkëlloi. Rrënkëllima e tij - e frikësoi. I frikësuar, hyri e u struk edhe më brenda, në lëkurën e vet.
Rrinte duke dëgjuar vërshëllimën e stuhisë. Dhe kratjen e trarit.
