Më vjen çudi kur të gjithë njerëzit më vështrojnë vetem mua dhe fillojnë të qeshin me gjatësinë time”. Stadnik jeton në një shtëpi rreth 200 km nga kryeqyteti Kiev. Rritja e pakontrollueshme e Stadnikut, sipas doktorëve ka filluar pasi ai bëri një operacioni në tru qysh në moshën 14-vjeçare. Më parë, gjiganti ukrainas ka punuar si veterinar në një fermë, por u detyrua që të largohet para tri viteve pasi nuk mund të siguronte këpucë në madhësinë e 45 centimetrave. Këtë muaj, më në fund, ai u bë me një palë këpucë të cilat, ia siguroi një biznismen lokal. Ato kushtuan 200 dollarë amerikanë, shifër që ka vlerën e shtatë pensioneve që merrte më parë Stadnik si ndihmë nga shteti i Ukrainës. Stadnik fle në dy shtretër të bashkuar në një shtëpi të vogël fshati. Ai jeton së bashku me nënën e tij Halyna, një grua e divorcuar. Ai peshon 200 kilogramë dhe ka një dhembje kronikale në gjunjë pasi ka thyer këmbën disa herë nga gjatësia. Ai punon në kopshtin e tij, kujdeset për kafshët e shtëpisë, nget biçikletën, provon të luajë ndonjë lloj sporti me fëmijët e fshatit dhe ndihmon fqinjët në punët e tyre. Ai i bën të gjitha këto, sepse siç shprehet dhe vetë, kështu e kanë këshilluar mjekët ukrainas. Një mik i Stadnikut tregon: “Ai është njeri zemërgjerë dhe ka një shpirt të mirë. Shokët e tij po tentojnë të organizojnë një udhëtim për të dhe ta dërgojnë në malet Karpate, për t’i treguar se ka diçka që është më e madhe se ai...”. Kur e pyesin njeriun më të gjatë të botës për t’u martuar, ai qesh dhe përgjigjet: “Eh... kush më merr mua për burrë?”
Beqir SINA : Gazeta Albania