Tradhëtit që mbolle kur ishe “koman darë”
Lindën peshkope, prifta, poet, këngëtarë,
rrugaqë, politikuajë, shkrimtarë,
dhe shumë matrapazë që vetquhën “shqiptarë”,
Të përbetuarë në “kryqëzata” për të çfaruarë,
gjithë komunitetin muslimanë Shqiptarë,
Shqiptaret musliman, të vuajtur nga sulmet barbare,
Nga “vllëzërit bashkëkombasë të kryqëzatave Shqiptare,
Çdo dit shtohen, çelikosen, për të ndritë botën përparimtare,
Ftojn “kryqëzatasit” të ikun nga errësirat tradhëtare,
E të kthehen në gji të kombit dhe të fes Islame shpëtimtare
Se vetëm ashtu ruhet digniteti, identiteti dhe fisnikrija Shqiptare,
IV.
Nga mbeturirat tradhëtare të mbjellura ka herë,
Zbërthyan kanalizime të ndyta plotë t`merrë,
Nga ku doli dhe një priftë i flliqët si ç`do derrë,
Si mbeturirë e qelbët i ndytë dhe i mjerë,
Që kerkoj të gjithë shqiptarët musliman me i therë,
Për të vazhduar masakrat si paratradhëtarët tjerë,
XV.
Priftitë pak ju dukë që një kriminelë në Ballkanë,
Bëni gjenocidë në Bosnje në ma se 260.000 “qej muslimanë”,
Por, prifti mbet i pa ngopur, vet siq pat thënë,
“Pse Millosheviqi nuk i masakroj dhe 1.900.000,
Shqiptarë të besimit mujsliman që janë
Tojnë se ai derrë i egër në kishë katolike
të “shen palit” në Detroit punonë,
Sëbisë nga andej, prosira gjenocidijali i dërgonë,
ti ç`farosë Shqiptarët muslimanë, ai shtërpanë kërkonë,
për të na zhdukë nga bota ai flliqëtanë apelonë,
Ai fekal sheshazi neve shqiptarëvet na ftonë,
“Të urrejm shqitarët katolikë” bashkëkombasit tonë,
Me qëllim “konfliktin fetarë-messhqiptarë të organizonë”,
tani ai farë derri që më futi në degresionë,
Të nderprej epopen e “heroit që ai e admironë”,
E të mirrem me te që fekalive të kanalizimit u takonë,
Mbeturirës së cilit Antaon Kçira i thonë
XVI.
Edhe ne Shqiptarët, si të gjitha gjallesa që egzistonë,
Natyrishte qe dhe mbeturina biologjike prodhojmë,
Prej nga çka nuk është imun as populli i jonë,
Nga ku doli dhe An ton Kçira, mbeturinë e vonë,
Po, të lem Anton Kçiron në mbeturira, ku e meritonë,
Tu qasem herojëve të kombit që historija i vërtetonë,
Të cilët as që kan pyet kushë çfarë besimi i takonë,
por kan flijuar jetënk që Shqipëtareija Lirinë të gëzonë,
Për çlirim dhe liri secili prej tyre glorifikim meritonë,
pa çfarë diference, se kushë cilit komunitet i takonë,
Për ata Trima kombi respekt të pa ndarë ushtornë,
Osëkukat... dhe miçsokolat... kurrë nuk i harronë,
dhe herojt tjerë të Kobitë me respektë i përkujtonë,
Madëje, në historinë e re kombëtare duhet shenuarë,
se Luftat çlirimtare prej Hamz Kastriotitë kan filluarë,
Njashtu të gjithë Shqiptarët të kem të kuptuarë,
Se dhe sumë trima tjerë jetën për Liri kan flijuarë,
Me familjen e Jasharëve Lirija është rujmbullakesuare,
Dhe popullil Shqiptarë i Kosovës është çliruarë,
Republiken e KOSOVËS JASHARËT E KAN PAMBARSUARË,
Neve dhe ardhëmerisë na mbetet Lirinë me gëzuarë,
Dhe epopen e Herojve të kombit me vazhduarë,
Nga Hamz Kastrioiti duk ja filluarë,
E me Trimata e Jasharëve me subilumuarë,
Që spujunët e ndryshëm, nga UDB-sti, dhe Sigurimi të “arsimuarë”
Histoin Shqiptare më mos me e ngatërruarë,
XVII.
Rreshtatë e lartëcekur dua të i skjaroj me pakë fjalë,
të mos kuptohet se kan qëllim në hakëmarrëje me dalë,
mir të mësohet pse vargjet në Epope kam konotuarë,
në rreshtatë që vijojnë, (mendoj unë) është e skjaruarë,
XVIII:
Rreshtat më lartë në Epope të varguarë,
Nuk kan qëllim hakëmarëje me nxituarë,
vetëm masakrat dhe nësyrjet, mos me u harruarë,
që një tmerrë të tillë kurrë mos me inkarnuarë,
dhe që të gjithë Shqiptarët të kem të pasqyruarë,
qe anrmiqët e pa ngopur gjithënji jan munduarë,
konfliktin messhqiptarë me piromanuarë,
Posaqërishtë tani, kur Lirin e kem FIRUARË,
Armiqët ditë e natë jan duk punuarë,
Qëllimet armiqësore me i realizuarë,
Dhe Shqipërin fisnike lehtë me okupuarë,
Madje pa farë problemi me e coptuarë,
XIX
Epopeja nuk ka të bajë me nxitëjen e urrejtëjes mesëshqiptare,
Vetëm që mos të harrohen, masakrat e nersyrjet gjakatare,
dhe që kurrë më mos të përseritën përplasëjet mesëfetare-shqiptare,
të cilat na bajnë shërtorë të huajë, e lehtë të dalim fare,
Të gjithëa që e gëzojmë Lirinë të pritur me shpresa atëdhetare,
Për ë cilën dhuruan më të dhëmbshëmen shumë bijë e bija Shqiptare,
Duhet të dijmë skajshëm se Lirija nuk blehet me pare,
dhe se Lirija nuk qendron pa angazhime përparimtare,
as nëse presim që problemet të na i kryen bashkësija ndërkombëtare,
Jo, as që ndërtohet vendi kur presim punë të na i kryen kojshija,
por me pun vehtijake, çpikje dhe zbulime të reja që i ka gjithësija,
Me udhëzime të pa kontestuara të dhuruara nga Përendija,
dhe me hulumtime arsimoro-shkencore që sjellë teknologjija,
E me bashkëunim me vendt ku lulëzon Lirija,
dukë u miqësuarë me vendet, ku respektohet Pamvarësija
dhe me shtetetë tjera me synime përparimtare,
ku respektohet dhe lulëzonë, toleranca naconale dhe mesfetare,
dhe për ti udhëzuar pasardhësit në rrugë përparimtare:
Mos u bëni lavërtarë në arë të huaj, e
tradhëtarë të kombit, fes dhe fisist në vendin tuajë,
XX.
Hamza luftoj per Lirinë,
të bashkojë tër Shqipërinë,
krishter dhe muslilmanë,
në shtetë Shqiptarë e jo Osmanë,
të mësojnë se kushë janë,
të gjithë së bashku besë të kanë,
të vetëmbrohën nga çdo anë,
askujt keq mos ti bajnë,
të gjithë të lumturë, anë e m`banë,
ata të krishterë dhe muslimanë,
ateist e çfar do të janë,
vllëzër të gjakut të gjithë Shqiptarë,
njëni për tjetërin rrespektë te mbarë,
beglerbeg e bajraktarë,
principatë e komandarë,
bujkë bari dhe tregëtarë,
burra të ndershëm kuvendarë,
burra të besës jo tradhëtarë,
vajza të bukura, gra dhe fëmijë,
plaka, pleqë, të reja dhe të rijë,
dhe të gjithë që rrojnë në Shqipëri,
t`barabarët në ardhëmeri,
të çlirohen nga çdo robëri,
të m`vehtësohen në të vetën shtëpi,
të ndërtojnë vendin për bukuri,
të senzibilizojnë botën se kushë jemi,
dhe se rënjët në Europë i kemi.
XXI.
Kjo Europa gjakatare,
Ç`do aksion e quajti “Shqipëri e Madhe”,
Në ç`do rastë e në ç`do shtekë,
ne na futi në hendekë,
Dukë menduar se nuk dijmë sendë,
në vendë të “demokracisë” na solli rrenë,
Na udhëzojn të shoqërohemi me qenë,
kët që them nuk i ngjanë mahisë,
Qejtë nai bajnë zotë të shtëpisë,
Madje thojnë se na kan çliruarë,
Na rrin mbi kokë duk na konsternuarë,
Me tradhëtarëa vendorë tu na poshtruraë,
Ndytësira të flliqëta duki imponuarë,
Poshtërsira të turpshëme duk instaluarë,
Prej familje dukë ja filluarë,,
Kushë kendë mos me e rrespektuarë,
Fëmijtë me prindë mos me komunikuarë,
Zyrtarët e arësimit me i degraduarë,
Lakuriqë femrat me shkuarë,
Sa ma shumë me u devorcuarë,
Mëshkujt mesveti me u martuarë,
Femrat mesvedi me u lesbejkuarë,
Familjet ne Gey me i shëndrruarë,
Me prostitlucionë me u pasuruarë,
Me korupcion me u begatuarë,
Me drogë me u stimuluarë,
Kso marrina kan exsportuarë,
Këto flliqësi, pas çlirimit na i kan pruarë,
nkënbishtasit vendorë i kan pranuarë,
Me faqe të zezë me u krenuarë,
Fqiu, fqiun me anashkaluarë,
Miku mikun me harruarë,
“Vetëm të tillë, jemi të kulturuarë”,
Qëllim kan me na helmuarë,
Të gjithëve me na çfaruarë,
Sa ç`mujnë vendin me shkatërruarë,
Dukë e vjedhë, dukë e devastuarë,
Dukë e shitë dukë e coptuarë,
Dukë e ç`vlersuarë, dukë e shumëtuarë,
Me ndërtim dukë e shkatërruarë,
Dukë mbytë moralin gjisthëshqiptarë,
Dukë vjelë korupcion me mërcenarë,
Me shqipëfolës, të pa besë tradhëtarë,
Me dredhaqa dhe idiotë,
Të cilët ftohen në kastriotë,
Për të përzi të mbrapështën me të mbarë,
“për të mposhtë famijen Jasharë,
Jasharët trima të atëdheut,
Që si ngajtën “Skenderbeutë”,
Që luftuan për të çliru vendin,
Që nuk pyeten, ku kan rendin,
Dhe që s`pyten sa është çmimi,
Dhe kur kullës i doli timi,
Vdiqen me abdes duk falë sabahin,
Pa ndërpre duk përmend All-llahin,
Sa patën armë, (52 orë) në luftë çëndruanë,
Me plotë trimëri jetën dhuruanë,
Për Liri dhe fëmijtë flijuanë,
Luftuanë të mbrojnë pragun e shtëpise,
Dukë vulosë gjënjezën trimërisë,
Dukë kaluarë dritë tër Shqipërisë,
Dukë e krye amanetin e të parëve,
Ran bijtë e bijatë e JASHRËVE,
Ran për Kombë dhe Ran për fe,
Për të bashkuare të Arbërve atëdhe,
Që të jetojnë në Kosovë të Re,
Në Kosovë të Re, me plotë gëzimë,
Në Kosovë të Re me plotë lulëzimë,
Ku të rijtë dhe të rajatë kan shkelqimë,
Për të dhën tradhëtisë largimë,
Për të shqelmuarë ç`do tradhëtarë,
Për të nisurë punët për të mbarë,
për të njoftuarë botën e tër,
se kohë e Re na ka ardhë,
t`gjithë sëvashku të jemi krenarë,
të gjithë këtu në jemi vendarë,
të gjithë jemi kosovarë,
Shqiptarë, Sërbë, Turqë, Malazias,
Torbesë, Boshnjak, Ashkalijas,
Goran, Rom dhe Egjiptasë,
Të gjithë në Kosovë jemi vendas,
Asnji këtu nuk jemi enkasë,
Në histori jemi përplasë,
jemi përplasë, jemi marruar,
Ka ardhë koha me u pajtuarë,
Fajtorët fajin me pranuarë,
Sheshazi krimet me i vërtetuarë,
Falje nga viktimat me kërkuarë,
katarzës me ju nënshturarë,
në sy e faqe të botës me u lustruarë,
se kurrë më skan me gabuarë,
bashkëvendasit me i tradhëtuarë,
Por, e kundëra ka me jetuarë,
të gjithë mes vedi me u respektuarë,
njëni tjetrin me nderuarë,
fqiu fqiun me respektuarë,
miku mikun me gëzuarë,
vetëm ashtu mundemi me rruarë,
jetë të kandëshme me gëzuarë,
Kosovën krenare me ndertuarë,
XXII.
Për kët Kosovë lluftuan Jasharët,
Jo, për të sjellë në pushtetë gomarët,
Të cilët marrojn tër Shqiptaët,
duk u kyqë në çdo të marrë,
duk vjedhë Kosovën pa ja ndarë,
duk u sjellë si narcisoidarë,
duk vepruar si pashallarë,
duk u sjellë si avidarë,
dukë zhdukë çdo përparimtarë,
duk punuësuarë vetëm familjarë,
shumë bari dhe loparë,
duk fillu prej pragut shtëpisë,
nuk dijn vetë ku ja kan nisë,
a prej kafshëve, a prej bagëtisë,
a prej ahrit, a prej avlisë,
a prej plakut, a prej fëmisë,
a prej mikut, a prej kojshisë,
a prej tezeve, a pej axhallarëve,
a pej hallave, a pej bashkëfshaterëve,
a prej fisit, a pej bajrakterëve,
a pej deres, a pej oxhakutë,
a pej kullës, a pej sokakut,
a pej kunatave, a pej lulakut,
a prej nahise, a pej bajrakut,
a prej vremqit a pej pllumbit,
a prej papagallit e pej shkumit,
a prej mahallës, a prej katunditë,
a prej kulmit, a pej fudnit,
a prej djalit hallës, çikës, tezës, motres,
a prej babës së djalit të bijesë së lokës,
a prej kusheririt , kunatit të vllait të bijes,
a prej vajzës së mikut, jaraneshës së kojshijes,
as vetë nuk dijnë, ku fillojn rrënjet e fijes,
a prej kashtës, aprej kandit të çaatijes,
a prej plemes a prej garedhit të dilingjijes,
a prej hasmit, a prej miku të shtëpijes,
a prej tregëtarit, a prej mafisë,
a prej tradhëtrëve, a prej hafisë,
Lindën peshkope, prifta, poet, këngëtarë,
rrugaqë, politikuajë, shkrimtarë,
dhe shumë matrapazë që vetquhën “shqiptarë”,
Të përbetuarë në “kryqëzata” për të çfaruarë,
gjithë komunitetin muslimanë Shqiptarë,
Shqiptaret musliman, të vuajtur nga sulmet barbare,
Nga “vllëzërit bashkëkombasë të kryqëzatave Shqiptare,
Çdo dit shtohen, çelikosen, për të ndritë botën përparimtare,
Ftojn “kryqëzatasit” të ikun nga errësirat tradhëtare,
E të kthehen në gji të kombit dhe të fes Islame shpëtimtare
Se vetëm ashtu ruhet digniteti, identiteti dhe fisnikrija Shqiptare,
IV.
Nga mbeturirat tradhëtare të mbjellura ka herë,
Zbërthyan kanalizime të ndyta plotë t`merrë,
Nga ku doli dhe një priftë i flliqët si ç`do derrë,
Si mbeturirë e qelbët i ndytë dhe i mjerë,
Që kerkoj të gjithë shqiptarët musliman me i therë,
Për të vazhduar masakrat si paratradhëtarët tjerë,
XV.
Priftitë pak ju dukë që një kriminelë në Ballkanë,
Bëni gjenocidë në Bosnje në ma se 260.000 “qej muslimanë”,
Por, prifti mbet i pa ngopur, vet siq pat thënë,
“Pse Millosheviqi nuk i masakroj dhe 1.900.000,
Shqiptarë të besimit mujsliman që janë
Tojnë se ai derrë i egër në kishë katolike
të “shen palit” në Detroit punonë,
Sëbisë nga andej, prosira gjenocidijali i dërgonë,
ti ç`farosë Shqiptarët muslimanë, ai shtërpanë kërkonë,
për të na zhdukë nga bota ai flliqëtanë apelonë,
Ai fekal sheshazi neve shqiptarëvet na ftonë,
“Të urrejm shqitarët katolikë” bashkëkombasit tonë,
Me qëllim “konfliktin fetarë-messhqiptarë të organizonë”,
tani ai farë derri që më futi në degresionë,
Të nderprej epopen e “heroit që ai e admironë”,
E të mirrem me te që fekalive të kanalizimit u takonë,
Mbeturirës së cilit Antaon Kçira i thonë
XVI.
Edhe ne Shqiptarët, si të gjitha gjallesa që egzistonë,
Natyrishte qe dhe mbeturina biologjike prodhojmë,
Prej nga çka nuk është imun as populli i jonë,
Nga ku doli dhe An ton Kçira, mbeturinë e vonë,
Po, të lem Anton Kçiron në mbeturira, ku e meritonë,
Tu qasem herojëve të kombit që historija i vërtetonë,
Të cilët as që kan pyet kushë çfarë besimi i takonë,
por kan flijuar jetënk që Shqipëtareija Lirinë të gëzonë,
Për çlirim dhe liri secili prej tyre glorifikim meritonë,
pa çfarë diference, se kushë cilit komunitet i takonë,
Për ata Trima kombi respekt të pa ndarë ushtornë,
Osëkukat... dhe miçsokolat... kurrë nuk i harronë,
dhe herojt tjerë të Kobitë me respektë i përkujtonë,
Madëje, në historinë e re kombëtare duhet shenuarë,
se Luftat çlirimtare prej Hamz Kastriotitë kan filluarë,
Njashtu të gjithë Shqiptarët të kem të kuptuarë,
Se dhe sumë trima tjerë jetën për Liri kan flijuarë,
Me familjen e Jasharëve Lirija është rujmbullakesuare,
Dhe popullil Shqiptarë i Kosovës është çliruarë,
Republiken e KOSOVËS JASHARËT E KAN PAMBARSUARË,
Neve dhe ardhëmerisë na mbetet Lirinë me gëzuarë,
Dhe epopen e Herojve të kombit me vazhduarë,
Nga Hamz Kastrioiti duk ja filluarë,
E me Trimata e Jasharëve me subilumuarë,
Që spujunët e ndryshëm, nga UDB-sti, dhe Sigurimi të “arsimuarë”
Histoin Shqiptare më mos me e ngatërruarë,
XVII.
Rreshtatë e lartëcekur dua të i skjaroj me pakë fjalë,
të mos kuptohet se kan qëllim në hakëmarrëje me dalë,
mir të mësohet pse vargjet në Epope kam konotuarë,
në rreshtatë që vijojnë, (mendoj unë) është e skjaruarë,
XVIII:
Rreshtat më lartë në Epope të varguarë,
Nuk kan qëllim hakëmarëje me nxituarë,
vetëm masakrat dhe nësyrjet, mos me u harruarë,
që një tmerrë të tillë kurrë mos me inkarnuarë,
dhe që të gjithë Shqiptarët të kem të pasqyruarë,
qe anrmiqët e pa ngopur gjithënji jan munduarë,
konfliktin messhqiptarë me piromanuarë,
Posaqërishtë tani, kur Lirin e kem FIRUARË,
Armiqët ditë e natë jan duk punuarë,
Qëllimet armiqësore me i realizuarë,
Dhe Shqipërin fisnike lehtë me okupuarë,
Madje pa farë problemi me e coptuarë,
XIX
Epopeja nuk ka të bajë me nxitëjen e urrejtëjes mesëshqiptare,
Vetëm që mos të harrohen, masakrat e nersyrjet gjakatare,
dhe që kurrë më mos të përseritën përplasëjet mesëfetare-shqiptare,
të cilat na bajnë shërtorë të huajë, e lehtë të dalim fare,
Të gjithëa që e gëzojmë Lirinë të pritur me shpresa atëdhetare,
Për ë cilën dhuruan më të dhëmbshëmen shumë bijë e bija Shqiptare,
Duhet të dijmë skajshëm se Lirija nuk blehet me pare,
dhe se Lirija nuk qendron pa angazhime përparimtare,
as nëse presim që problemet të na i kryen bashkësija ndërkombëtare,
Jo, as që ndërtohet vendi kur presim punë të na i kryen kojshija,
por me pun vehtijake, çpikje dhe zbulime të reja që i ka gjithësija,
Me udhëzime të pa kontestuara të dhuruara nga Përendija,
dhe me hulumtime arsimoro-shkencore që sjellë teknologjija,
E me bashkëunim me vendt ku lulëzon Lirija,
dukë u miqësuarë me vendet, ku respektohet Pamvarësija
dhe me shtetetë tjera me synime përparimtare,
ku respektohet dhe lulëzonë, toleranca naconale dhe mesfetare,
dhe për ti udhëzuar pasardhësit në rrugë përparimtare:
Mos u bëni lavërtarë në arë të huaj, e
tradhëtarë të kombit, fes dhe fisist në vendin tuajë,
XX.
Hamza luftoj per Lirinë,
të bashkojë tër Shqipërinë,
krishter dhe muslilmanë,
në shtetë Shqiptarë e jo Osmanë,
të mësojnë se kushë janë,
të gjithë së bashku besë të kanë,
të vetëmbrohën nga çdo anë,
askujt keq mos ti bajnë,
të gjithë të lumturë, anë e m`banë,
ata të krishterë dhe muslimanë,
ateist e çfar do të janë,
vllëzër të gjakut të gjithë Shqiptarë,
njëni për tjetërin rrespektë te mbarë,
beglerbeg e bajraktarë,
principatë e komandarë,
bujkë bari dhe tregëtarë,
burra të ndershëm kuvendarë,
burra të besës jo tradhëtarë,
vajza të bukura, gra dhe fëmijë,
plaka, pleqë, të reja dhe të rijë,
dhe të gjithë që rrojnë në Shqipëri,
t`barabarët në ardhëmeri,
të çlirohen nga çdo robëri,
të m`vehtësohen në të vetën shtëpi,
të ndërtojnë vendin për bukuri,
të senzibilizojnë botën se kushë jemi,
dhe se rënjët në Europë i kemi.
XXI.
Kjo Europa gjakatare,
Ç`do aksion e quajti “Shqipëri e Madhe”,
Në ç`do rastë e në ç`do shtekë,
ne na futi në hendekë,
Dukë menduar se nuk dijmë sendë,
në vendë të “demokracisë” na solli rrenë,
Na udhëzojn të shoqërohemi me qenë,
kët që them nuk i ngjanë mahisë,
Qejtë nai bajnë zotë të shtëpisë,
Madje thojnë se na kan çliruarë,
Na rrin mbi kokë duk na konsternuarë,
Me tradhëtarëa vendorë tu na poshtruraë,
Ndytësira të flliqëta duki imponuarë,
Poshtërsira të turpshëme duk instaluarë,
Prej familje dukë ja filluarë,,
Kushë kendë mos me e rrespektuarë,
Fëmijtë me prindë mos me komunikuarë,
Zyrtarët e arësimit me i degraduarë,
Lakuriqë femrat me shkuarë,
Sa ma shumë me u devorcuarë,
Mëshkujt mesveti me u martuarë,
Femrat mesvedi me u lesbejkuarë,
Familjet ne Gey me i shëndrruarë,
Me prostitlucionë me u pasuruarë,
Me korupcion me u begatuarë,
Me drogë me u stimuluarë,
Kso marrina kan exsportuarë,
Këto flliqësi, pas çlirimit na i kan pruarë,
nkënbishtasit vendorë i kan pranuarë,
Me faqe të zezë me u krenuarë,
Fqiu, fqiun me anashkaluarë,
Miku mikun me harruarë,
“Vetëm të tillë, jemi të kulturuarë”,
Qëllim kan me na helmuarë,
Të gjithëve me na çfaruarë,
Sa ç`mujnë vendin me shkatërruarë,
Dukë e vjedhë, dukë e devastuarë,
Dukë e shitë dukë e coptuarë,
Dukë e ç`vlersuarë, dukë e shumëtuarë,
Me ndërtim dukë e shkatërruarë,
Dukë mbytë moralin gjisthëshqiptarë,
Dukë vjelë korupcion me mërcenarë,
Me shqipëfolës, të pa besë tradhëtarë,
Me dredhaqa dhe idiotë,
Të cilët ftohen në kastriotë,
Për të përzi të mbrapështën me të mbarë,
“për të mposhtë famijen Jasharë,
Jasharët trima të atëdheut,
Që si ngajtën “Skenderbeutë”,
Që luftuan për të çliru vendin,
Që nuk pyeten, ku kan rendin,
Dhe që s`pyten sa është çmimi,
Dhe kur kullës i doli timi,
Vdiqen me abdes duk falë sabahin,
Pa ndërpre duk përmend All-llahin,
Sa patën armë, (52 orë) në luftë çëndruanë,
Me plotë trimëri jetën dhuruanë,
Për Liri dhe fëmijtë flijuanë,
Luftuanë të mbrojnë pragun e shtëpise,
Dukë vulosë gjënjezën trimërisë,
Dukë kaluarë dritë tër Shqipërisë,
Dukë e krye amanetin e të parëve,
Ran bijtë e bijatë e JASHRËVE,
Ran për Kombë dhe Ran për fe,
Për të bashkuare të Arbërve atëdhe,
Që të jetojnë në Kosovë të Re,
Në Kosovë të Re, me plotë gëzimë,
Në Kosovë të Re me plotë lulëzimë,
Ku të rijtë dhe të rajatë kan shkelqimë,
Për të dhën tradhëtisë largimë,
Për të shqelmuarë ç`do tradhëtarë,
Për të nisurë punët për të mbarë,
për të njoftuarë botën e tër,
se kohë e Re na ka ardhë,
t`gjithë sëvashku të jemi krenarë,
të gjithë këtu në jemi vendarë,
të gjithë jemi kosovarë,
Shqiptarë, Sërbë, Turqë, Malazias,
Torbesë, Boshnjak, Ashkalijas,
Goran, Rom dhe Egjiptasë,
Të gjithë në Kosovë jemi vendas,
Asnji këtu nuk jemi enkasë,
Në histori jemi përplasë,
jemi përplasë, jemi marruar,
Ka ardhë koha me u pajtuarë,
Fajtorët fajin me pranuarë,
Sheshazi krimet me i vërtetuarë,
Falje nga viktimat me kërkuarë,
katarzës me ju nënshturarë,
në sy e faqe të botës me u lustruarë,
se kurrë më skan me gabuarë,
bashkëvendasit me i tradhëtuarë,
Por, e kundëra ka me jetuarë,
të gjithë mes vedi me u respektuarë,
njëni tjetrin me nderuarë,
fqiu fqiun me respektuarë,
miku mikun me gëzuarë,
vetëm ashtu mundemi me rruarë,
jetë të kandëshme me gëzuarë,
Kosovën krenare me ndertuarë,
XXII.
Për kët Kosovë lluftuan Jasharët,
Jo, për të sjellë në pushtetë gomarët,
Të cilët marrojn tër Shqiptaët,
duk u kyqë në çdo të marrë,
duk vjedhë Kosovën pa ja ndarë,
duk u sjellë si narcisoidarë,
duk vepruar si pashallarë,
duk u sjellë si avidarë,
dukë zhdukë çdo përparimtarë,
duk punuësuarë vetëm familjarë,
shumë bari dhe loparë,
duk fillu prej pragut shtëpisë,
nuk dijn vetë ku ja kan nisë,
a prej kafshëve, a prej bagëtisë,
a prej ahrit, a prej avlisë,
a prej plakut, a prej fëmisë,
a prej mikut, a prej kojshisë,
a prej tezeve, a pej axhallarëve,
a pej hallave, a pej bashkëfshaterëve,
a prej fisit, a pej bajrakterëve,
a pej deres, a pej oxhakutë,
a pej kullës, a pej sokakut,
a pej kunatave, a pej lulakut,
a prej nahise, a pej bajrakut,
a prej vremqit a pej pllumbit,
a prej papagallit e pej shkumit,
a prej mahallës, a prej katunditë,
a prej kulmit, a pej fudnit,
a prej djalit hallës, çikës, tezës, motres,
a prej babës së djalit të bijesë së lokës,
a prej kusheririt , kunatit të vllait të bijes,
a prej vajzës së mikut, jaraneshës së kojshijes,
as vetë nuk dijnë, ku fillojn rrënjet e fijes,
a prej kashtës, aprej kandit të çaatijes,
a prej plemes a prej garedhit të dilingjijes,
a prej hasmit, a prej miku të shtëpijes,
a prej tregëtarit, a prej mafisë,
a prej tradhëtrëve, a prej hafisë,
