Me tanke, ushtarë,
Dhe me tela gjembash,
E rrethuan poezinë,
Por ajo u bë pëllumb
E fluturoi,
Sepse për moto ka lirinë.
***
Ti me plumbat,
Unë me poezitë,
Iu sulëm njerëzimit,
Si dy ujqër të babëzitur.
Por me një të vogël ndryshim:
Ti për vrasje,
Unë për kushtrim!
