Do ta shaloj renë
të shkoj mbi malet e mia,
po deshën shi, t’u derdh pika lotësh.
Do ta shaloj kalin
të ndiej shijen e erës
kur dashuria më pret.
Do ta shaloj lumin
të më çojë në det,
të mbaj mbi vete anijet.
Do ta shaloj pemën
mos pikëllohet pa zogjtë,
rrënjët t’i ngulen më thellë në tokë.
Do ta shaloj ëdrrën
pa yzengji dhe pa fre,
të më çojë tek e nesërmja.
Do ta shaloj këngën,
zot i saj, rob i saj, – t’i këndoj
lëvizjes dhe nga pika e vdekur.
