17 Dhjetor 2024

Maria Magdalena mund të jetë identifikuar mes 300 figurave të ndërthurura të paraqitura në kryeveprën e famshme të Kapelës Sistine të Mikelanxhelos pas një kërkimi shekullor.

Sara Penco, një restauratore italiane arti, tha se kërkimet e saj sugjerojnë se një grua bionde në veprën Gjykimi i Fundit, e cila paraqitet duke puthur një kryq prej druri që mbahet nga një figurë e supozuar të jetë Jezu Krishti, është dishepullja e famshme femër.

Image

“Jam plotësisht e bindur se kjo është Maria Magdalena… intimiteti me kryqin, fustani i verdhë dhe flokët biondë, por edhe gjithë konteksti ku Mikelanxhelo e vendos këtë figurë për të theksuar rëndësinë e saj,” tha zonja Penco në një konferencë për mediat në Romë të martën.

Ekspertët e artit janë përpjekur prej kohësh të identifikojnë gruan me sy të hapur, e cila shfaqet në cepin e djathtë të afreskut në murin pas altarit të kapelës së Vatikanit.

Megjithatë, zonja Penco, e specializuar në artin e Rilindjes dhe Barokut, tha se kërkimet e saj duhet t’i japin fund misterit.

Image

Ajo tha: “Afresku po bërtiste se diçka mungonte. Mikelanxhelo ishte një piktor ekspert, ishte shumë i kulturuar, ishte dikush që i njihte shumë mirë dinamikat e kishës, i njihte ungjijtë dhe nuk mund ta kishte harruar atë.”

Sipas ungjijve, Maria Magdalena ishte një nga dishepujt besnikë të Krishtit që e shoqëroi atë ndërsa ai përhapte mesazhin e tij.

E përshkruar dikur si një prostitutë e penduar, tani ajo konsiderohet gjerësisht si shenjtore nga besimet katolike dhe të tjera të krishtera.

Image

Zonja Penco, e cila konsultoi studime të ndryshme nga dijetarë dhe teologë para se të kryente kërkimet e saj, tha se ungjijtë shpesh e përshkruajnë Maria Magdalenën në momentin e shpëtimit të Krishtit dhe se ajo ishte e rëndësishme për mënyrën se si mund të arrihej shpëtimi.

Ajo tha: “Mbajtësi i kryqit po shikon në drejtim të Maria Magdalenës, është sikur ai të jetë i shkëputur nga kompozimi duke shikuar drejt gruas që mban me qetësi drurin dhe kryqin.”

Zbulimet e saj do të botohen këtë javë në librin me 240 faqe “Maria Magdalena në Gjykimin e Mikelanxhelos”.

Prof. Yvonne Dohna Schlobitten, nga departamenti i historisë dhe trashëgimisë kulturore i Universitetit Gregorian në Romë, ka mbështetur pretendimin.

Ajo shkroi në parathënien e librit: “Me intuitë të shkëlqyer, Sara Penco ka zbuluar diçka që përcakton qenien e artit.

“Ne e shohim qartë se si ikonografia dhe teologjia lidhen në arsyetimin e Pencos për të formuar një vizion: gruaja që puth kryqin ka një rol të rëndësishëm, edhe nëse shfaqet e fshehur në skajet e imazhit.”

Gjykimi i Fundit, i cili i mori Mikelanxhelo Buonarotit katër vite për ta përfunduar, tërheq më shumë se pesë milionë vizitorë në Kapelën Sistine çdo vit.

E pikturuar midis viteve 1537 dhe 1541, ajo paraqet Ardhjen e Dytë të Krishtit dhe Apokalipsin, dhe tregon shpirtrat njerëzorë dhe engjëjt, shumë prej tyre të zhveshur, që ose ngjiten në parajsë ose zbresin në ferr.

Muajin e kaluar, kërkime të reja pretenduan se Mikelanxhelo mund të ketë pikturuar një grua që vuante nga kanceri i gjirit në afreskun e tij për një përmbytje biblike në tavanin e kapelës.

– Tv. Syri.net