23 Gusht 2023

Teleskopi Hapësinor James Webb na ka treguar qoshet e universit me një përkufizim të panjohur deri më tani për më shumë se një vit, duke u përpjekur të kapë atë që ndodh përtej Sistemit Diellor. Tani, edhe një herë mahnitemi me imazhin që na ofron për një nga mjegullnajat më të njohura nga adhuruesit e astronomisë dhe që mund të vlerësohet me detaje të reja.

E vendosur 2500 vjet dritë nga Toka, kjo mjegullnajë njihet edhe me emra të tjerë, duke përfshirë mjegullnajën unazore Lyra, mjegullnajën planetare M57, Messier 57, M57 ose NGC 6720. Sipas informacionit të publikuar në faqen e internetit të ESA, kjo është më e detajuara, vëzhgimi i këtij objekti astronomik, duke e vendosur atë si një nga shembujt më të mirë të një mjegullnaje planetare

Dy imazhet e reja të këtij ‘donuti kozmik’ janë marrë falë dy instrumenteve të James Webb: NIRCam, kamera afër infra të kuqe dhe MIRI, instrumenti me infra të kuqe të mesme. Falë punës së tij, ne mund të vlerësojmë më saktë unazat koncentrike që formojnë rajonin e jashtëm të kësaj mjegullnaje dhe strukturën e pjesës së brendshme.
Ka rreth 20,000 grupime gazi në Mjegullnajën e Unazës, të pasura me hidrogjen të dendur molekular, brendësia e së cilës paraqet një përqendrim shumë të nxehtë të gazit. Nga unaza e jashtme drejt qendrës, janë krijuar rreth 10 harqe nëpërmjet ndërveprimit të yllit qendror me një shoqërues që do të ishte në një distancë të ngjashme midis Diellit dhe Plutonit. Kjo është një mënyrë ideale për të studiuar mjegullnajën për të mësuar rreth yllit që e ka krijuar atë.