Truri i Da Vinçit funksiononte në mënyrë të ndryshme nga mesatarja. –

Leonardo da Vinçi kishte një çrregullim të vëmendjes së deficitit të hiperaktivitetit (ADHD)dhe kjo shpjegon arsye se pse shpesh ai nuk e përfundonte punën e tij.

Kjo është hipoteza e profesorit Marco Catani të King’s College në Londër, i cili përmes hulumtimit të tij shpjegon arsyen e kësaj diagnoze. Le të shohim pse Leonardo da Vinçi mund të ketë pasur një çrregullim të vëmendjes së deficitit të hiperaktivitetit.

ADHD, ose çrregullimi i hiperaktivitetit të deficitit të vëmendjes, është një çrregullim i sjelljes i karakterizuar nga zvarritje e vazhdueshme, paaftësia për të kryer detyra dhe ankth të trupit dhe mendjes. Nëse ADHA ishte më i njohur në fëmijëri, sot gjithnjë e më shumë po diagnostikohet midis të rriturve, duke përfshirë studentët e universitetit dhe njerëzit me karrierë të suksesshme.

Duke analizuar historinë e Leonardo da Vinçit, shpjegon Catani, numri i punimeve të papërfunduara është i mrekullueshëm, dokumentet historike tregojnë se Leonardo i kushtoi shumë kohë, madje tepër, projekteve të planifikimit, për të cilat më pas mungonte këmbëngulja për t’i përfunduar.

ADHD mund të shpjegojë këto aspekte të temperamentit të Leonardos dhe gjenialiteti të tij të çuditshëm. Gjithmonë duke vëzhguar se çfarë është dokumentacioni historik që lidhet me një nga gjenitë më të mëdha të të gjitha kohërave, del vështrimi i Leonardo-s në respektimin e detyrave që nga fëmijëria.

Ai  ishte vazhdimisht në lëvizje, shpesh duke kërcyer nga një aktivitet në tjetrin, ashtu si shumica e atyre njerëzve që vuajnë nga ADHD. Flinte  shumë pak dhe punonte vazhdimisht natën dhe ditën duke alternuar cikle të shpejta të dremitjeve të shkurtra.

Figura e Leonardo da Vinçit, gjenialiteti i tij dhe krijimtaria, sugjerojnë se truri i tij funksiononte në një mënyrë të ndryshme nga mesatarja.  Ai përdorte dorën e majtë, ndoshta ishte disleksik. Catani pohon se ndoshta anët më karakteristike dhe shqetësuese të mendjes së Leonardos ishte kurioziteti i tij i pangopur, i cili nga njëra anë e bëri atë krijues dhe  nga ana tjetër ishte i shpërqëndruar.

Ne jemi mësuar të mendojmë se njerëzit me ADHD janë njerëz më pak inteligjent, por është një gabim shumë serioz. Në fakt, shpjegon Catani, i specializuar në trajtimin e problemeve si autizmi dhe ADHD, shkenca na tregon se ADHD mund të ketë efekte pozitive, për shembull “endja mendore” mund të ushqejë kreativitetin dhe origjinalitetin.