30 Prill 2024

Një shkencëtar pretendon se ka zbuluar misterin që fshihet pas ‘mallkimit të faraonit’, i cili besohet se ka shkaktuar vdekjen e më shumë se 20 njerëzve të përfshirë në hapjen e varrit të mbretit Tutankhamun në vitin 1922.

Sipas teksteve të lashta egjiptiane, mbetjet e mumifikuara mbretërore do të çonin në ‘vdekje nga një sëmundje që asnjë mjek nuk mund ta diagnostikojë’. Sidoqoftë, Ross Fellowes sugjeron një shpjegim biologjik pas këtyre vdekjeve.

Studimi sugjeron se helmimi nga rrezatimi nga elementët natyrorë që përmbajnë uranium dhe mbetje toksike të vendosura qëllimisht brenda kasafortës së mbyllur ishte shkaku i këtyre vdekjeve.

Ekspozimi ndaj këtyre substancave mund të kishte çuar në kancere të ndryshme, si ai që i mori jetën arkeologut Howard Carter, personi i parë që hyri në varrin e Tutit mbi 100 vjet më parë.

Kjo teori vërteton efektivisht se varri ishte ‘i mallkuar’, megjithëse në një mënyrë të qëllimshme biologjike, në vend të një mënyre të mbinatyrshme siç sugjerohet nga disa egjiptologë të lashtë.

Carter vdiq në vitin 1939, me gjasë nga një atak në zemër pasi luftoi me limfomën Hodgkin, një kancer i lidhur me helmimin nga rrezatimi. Në mënyrë të ngjashme, Lord Carnarvon, i cili gjithashtu hyri në varr, vdiq nga helmimi i gjakut pesë muaj më vonë.

Menjëherë pas hapjes së varrit, Kajro pësoi një ndërprerje të energjisë, duke shtuar ndjenjën e shqetësimit. Djali i Carnarvon-it raportoi se qeni i tij i preferuar hungëroi dhe ngordhi.

Zbulohet mallkimi i faraonit

Anëtarë të tjerë të gërmimit vdiqën nga shkaqe të ndryshme si asfiksia, goditja në tru, diabeti, dështimi i zemrës, pneumonia, helmimi, malaria dhe ekspozimi ndaj rrezeve X, kryesisht në të 50-at e tyre.

Megjithëse egjiptologu britanik Arthur Weigall u akuzua për nxitjen e ‘mitit’ të mallkimit, ai vdiq nga kanceri në moshën 54-vjeçare. Mbishkrimet në varrezat e tjera egjiptiane paralajmëronin për ‘shpirtrat e këqij’ në zona të caktuara.

Studimi, i botuar në Journal of Scientific Exploration, zbuloi nivele të larta rrezatimi në rrënojat e varreve të Mbretërisë së Vjetër në Giza dhe Saqqara. Arkat prej guri u zbuluan se ishin burim rrezatimi, jo nga guri gëlqeror përreth.

Gazi i radonit, një produkt i kalbjes së uraniumit, u gjet në varre të ndryshme, gjë që sugjeron varrimin e qëllimshëm të toksinave me mbetje të mumifikuara. Mijëra enë që përmbajnë substanca të paidentifikuara mbështesin këtë teori.

Më 4 nëntor 1922, grupi i Carter-it zbuloi varrin e Tutankhamun-it, i mbushur me mbi 5000 objekte të çmuara për të ndihmuar Faraonin e ri në jetën e përtejme.

Mbreti Tut, i cili sundoi nga viti 1332 para Krishtit deri në 1323 para Krishtit, u martua me gjysmëmotrën e tij Ankhesenpaaten në një moshë të re. Ai vdiq rreth moshës 18-vjeçare për shkaqe të panjohura, me gjasë të përkeqësuar nga lidhja e ngushtë e prindërve të tij, duke çuar në probleme të ndryshme shëndetësore, si këmba e shtrembër dhe çekuilibrat hormonalë.

Edhe pse mitet sugjerojnë vrasje ose përplasje koçish, provat e fundit shkencore tregojnë për një sëmundje të trashëguar si shkakun e vdekjes së parakohshme të mbretit Tut, mbështetur nga zbulimi i bastunëve të shumtë në varrin e tij.