Edhe sot per te hyre aty, na duhet te presim kercitjen e 3 pale çelesave. Pavaresisht se Uzina ka vdekur, procedurat nuk kane ndryshuar dhe çelesat i mbajne 3 punetore-roje te ndryshem.

Eshte qyteti i 12.000 banoreve, por 50 vjet me pare, ishte thjesht nje fshat i vockel. Banoret e pare çame qe mberriten pas Luftes se Dyte gjeten nje kenete, ku ishte e pamundur te jetoje.

Nje shije te hidhur te le sot vete fjala tren. Togfjaleshi 'udhetar treni' eshte paradoksalisht sinonimi i margjinal, pensionist, i braktisur, i pazoti, borxhliu. Shume njerez kane turp kur thone se kane udhetuar me tren, kjo sidomos per moshat e reja.

Ne stacionin e autobuseve ne Tirane ka çdo dite disa orare per udhetime ne jug te vendit, buze detit. Ne mengjes heret, ne oren 5 dhe ne oren 6, nisen perkatesisht dy: njeri me destinacion Saranden, por duke pershkuar rrugen e bregdetit, dhe tjetri me destinacion Himaren.

Shetitore 'Europa'. Nen radhen e flamujve te vendeve te ndryshme dhe poshte tyre, ne asfaltin e shetitores, jane emra me pllaka artistesh te njohur, njesoj si ne Hollivud. Ne kete dekor modern, ne te dy anet e shetitores 'Europa' jane vendosur tezga ku grate pogradecare, dhe jo vetem ato, kane ekspozuar punime te larmishme artizanale.

Studiuesit e sotem flasin per nje 'arkeologji' balzakiane te Parisit, pasi shume vende te pershkruara nga ai nuk ekzistojne me. Keshtu e nis biseden te rrufisim nje kafe ne katin e 36 te bar “Concorde Lafayet” ne Paris shkrimtari dhe studiuesi Luan Rama.

Ky qytet i paster, qe bashke me rrethinat po i afrohet te 4.5 milione banoreve, eshte simboli i vertete i Turqise. I qete, i miradministruar dhe me nje jete qe zhvillohet panderprere 24 ore, ka treguar interesat me shume ambicie te turqve te rinj drejt shekullit te XXI.

Duhet te shtyhesh pas ne kohe te kujtosh sesi ka qene dikur liqeni artificial i Tiranes. E megjithate, ne ditet tona, eshte e veshtire prej shume njerezve ta kujtone si ka qene

'Riviera Shqiptare nje parajse e lire', ky eshte mesazhi qe vjene nga nje reportazh i bere nga nje gazetare i “New York Times” per bregdetin shqiptare. Gazeta me e lexuar ne bote ju ka bere ftese pushuesve te vizitojne Shqiperine.

E vetmja gje, e cila e lidh gurin e Gjirokastres dhe origjinen nga e cila ka marre dhe emrin, Argyrokastrion me betonin eshte ngjyra. Vetem se ne kohet e fundit, betoni i qytetit eshte bere gjithnje e me i pranishem dhe madje edhe ne vende krejt te dukshme.

Ne keta 100 vjet te ekzistences se shtetit shqiptar, problemi çam ka pesuar aq shume luhatje e zhvendosje, saqe sot behet i nevojshem nje ridefinim i tij. A eshte çeshtja çame problem i nje komuniteti, apo eshte ajo nje problem kombetar.

Jane 2000 banore qe ushqehen me rrogen e marre prej Hidrocentralit te Ulzes. Lajmi per privatizimin e hidrocentralit i ka shokuar dhe te ardhmen e shikojne gjithnje e me shume te pamundur ne qytezen e vogel.

Manovrat e para anglo-shqiptare kanë pasur veç rëndësisë së tyre stërvitore dhe kujtesën se për herë të parë historikisht, ish-armiqtë janë ushtruar në një sërë operacionesh dhe manovrash të përbashkëta, që zgjatën për gati gjashtë ditë.