Territori

FIniqi ngrihet mbi qendren e nje territori te perhapur gjeresisht dhe permban nje reference natyrore per shkak te topografise se vendndodhjes se tij. Gjate periudhes helenistike-romake, territori i qytetit ka mundesi ti perkiste sektorit te fushes prane kodres, nderkohe qe vendet e larta prane, permbanin struktura qe mund te jene perdorur per mbrojtje dhe kontrollin e territorit. Keto ishin ndertesa normalishte te karatkerizuara nga prezenca e nje oborri qendror i perfshire nga mure guri, kufinjte e te cileve kane hapesira te dedikuara per funksione te ndryshme. Midis ketyre zonave ne raportojme zonat e Cukes dhe Mitoqit, ne kreshten mes FIniqit dhe gjirit te Sarandes. E ndodhur ne fushen e qytetit ne zonen e lindjes se qytetit, ndohet kodrina Mesopotame qe gjendet ne nje linje te rendesishme mes bregut dhe zones se brendshme. Sot, nje kishe bizantine, e ndertuar me materiale te numerueshme arkitektonike, te ricikluara greko-romake ekziston akoma. Ne menyre qe te kene dalje ne det, duket se porta qe Finiqi perdorte ishte Onchesmos ku Saranda ndodhet tani. Qendra e Butrintit qe mund te kidhte lejuar nje linje natyrale per ne det nga liqeni, dukej te ishte nje realitet administrativ autonom, te pakten ne fillim te shek III p.e.r dhe me vone e kodifikuar gjate periudhes romake me krijimin e nje kolonie cezariane.