Kerkimet ne 1926-1927 dhe pas Luftes se Dyte Boterore

Finiqi filloi te permendet nga udhetare ne fillim te shek 19, por vetem ne fillimete 1920 italiani Luigi Ugolini identifikoi dhe pershkroi qytetin.
I pergatitur ne Bolonja ne shkollen e Gerardo Ghirardinit, i riu Ugolini solli eksperiencen e tij te arkeologjise prehistorike, qe e lejoi ate te manovronte me instrumenta te teknikave stratigraphikale per te percaktuar realitetin kompleks te qytetit. Ugolini shkroi disa here qe pervec vendeve arkeologjike qe ai kishte vizituar, ishte nje territor pothuaj i virgjer ne termat e kerkimit - Finiqi i shfaqet atij si me stimuluesi ku ai dhe filloi germimet e tij te para. Deshira e tij u be reale vetem ne vjeshten e 1926 dhe 1927, kur ai mori lejen te drejtonte dy misione me arkeologjiste Italian ne pjesen e poshtme te kodres. Thelbi i puners se tij u mblodh ne nje monografi te publikuar ne Rome ne 1932. (Albania antica II - l'acropoli di Fenice)
Ugolini shume shpejt e la punen ne Finiqi dhe u transferua ne Misionin Italian te Butrintit.
Pas Luftes se Dyte Boterore, mes viteve '70-'90 disa arkeologjiste te mirenjohur shqiptar si Dhimosten Budina dhe Astrit Nanaj, drejtuan germimet dhe kerkimet ne kete qender po nuk arriten te percaktonin vazhdueshmeri ne punen e tyre. Teatri (gjate germimeve te Budina-Lako ne fillimet e '80), zona qendrore e quajtur Thesauros, cereku i shtepive Helenistike dhe pjesa jugore e nekropolit (germuar nga Nanaj-Condi) u zbuluan. Vemendje e vecante iu kushtua mureve rrethues te cilet u studiuan nga Neritan Ceka dhe Gjerak Karaiskaj.